Piwo z Siemianowic [+Galeria]

Red. | 23 czerwca 2020 Miasto

Dzięki inicjatywie uruchomienie małego browaru w pałacu Donnersmarcków, piwna marka z Siemianowic – jako Pałacowe – powraca do naszego miasta. Jednak niegdyś – i to przez ponad 130 lat – piwosze znali siemianowicki złocisty napój pod innymi nazwami. Część z nich przypominamy w naszej galerii etykiet siemianowickich piw.

Piwo z Siemianowic

Siemianowicki browar dokonał żywota w 2002 roku, kiedy – istniejący wciąż gmach – zamknięto na cztery spusty. Dwa lata po tym fakcie Roman Żyła udokumentował ten fragment siemianowickiej historii. Przypominając ją dzisiaj, z pracy p. Żyły korzystamy.

Tekst ten poświęcony jest historii największego browaru znajdującego się w Siemianowicach Śląskich przy ul. Browarowej 1 (dawna Braustrasse) – dziś zaułka ul. Sobieskiego. Browar ten warzył swego czasu jedno z najlepszych w kraju piw ciemnych. Nie wiadomo do dziś, czy daty w którym roku powstał i kto był jego założycielem sa do końca pewne.

Browar, o którym dzisiaj piszemy, nie był pierwszym w Siemianowicach. Wybudowano go w 1877 roku w miejsce starszego, z 1868 roku, który jednak spłonął w wielkim pożarze osady Huta Laura (co było przyczyną powołania pierwszej siemianowickiej straży pożarnej w 1875 roku). Zapewne były własnością Donnersmarcków.

Podawana jest także data 1886 rok jako rozpoczęcia warzenia piwa w tym browarze, gdyż na niektórych etykietach widniała taka data, może być to jednak związane ze zmiana właścicielską. Wiemy bowiem, że browar w Laurahucie w latach 1890-1896 posługiwał się nazwą „BRAUEREI S. FRIEDLANDER”, a jego właścicielem był radca handlowy Friedlander, który zbudował cynkownię „Fannywünsch” w Siemianowicach.

Od niego właśnie browar odkupił Albert Mokrsky, który później przekazał go swemu synowi Paulowi. Bezsprzecznym faktem jest, że to właśnie Paul Mokrsky go powiększył i rozbudował. Tak więc początki są nieco zamglone.

Pewne daty pojawiają się gdy w 1902 roku jako właściciel pojawia się w dokumentach Paul Morkski, (Peter Morkski ma wielki browar w Roździeniu, jednak związków pomiędzy nimi nie znamy). „Nasz” Morkski mieszkał niedaleko od browaru, przy ul. Richterstrasse 46 (dzisiejsza ul. Sobieskiego). Prowadził go do 1929 roku, wpierw pod nazwą „BRAUEREI PAUL MOKRSKY” , a po 1920 roku, jako „BROWAR PIWA SŁODOWEGO – PAWEŁ MOKRSKI”.

Nowy właściciel rozpoczął od ważnych inwestycji: w latach 1902-1903 wybudowano chłodnię o pojemności 635 m3, cztery lata później przebudowano parter budynku mieszkalnego na terenie browaru na cele produkcyjne, a po dwóch następnych urządzono maszynownię. W 1908 roku browar ten specjalizował się w produkcji piwa słodowego, a jego wydajność wynosiła 8000 hektolitrów rocznie. Produkowane wówczas piwo miało do 1,5% zawartości alkoholu wagowo, można by rzec – piwo bezalkoholowe. Cieszyło się popularnością, więc stworzona została sieć dystrybucji, w latach 1908-1945 rozlewaniem i dystrybucją piwa zajmowały się m.in. firmy: A. Paschek (Szopienice), A. Oslistok (Czerwionka), F. Frank (Książenice), F. Janik (Oświęcim).

W tym czasie posiadał na swoim terenie własną restaurację i wyszynk oraz wyszynk ogrodowy, kolumnadę, ogród, warzelnię, leżakownię, chłodnię, rozlewnię, gotowalnię cukru, kotłownię, ślusarnię, piwnicę lodu, piwnicę składową i fermentacyjną, budynek mieszkalny.

W latach 1930-1931 nastąpiła kolejna wielka rozbudowa i przebudowa browaru Huty Laura, za sprawą nowego właściciela, niestety nie wiemy, kto nim był. W jego wyniku zwiększyła się zdolność produkcyjna do 25 000 hektolitrów piwa słodowego. Wszystkie projekty wykonał Urząd Budowlany Księcia Pszczyńskiego, a odpowiedzialnym za budowę był Schroeder. Pozwolenia wydał burmistrz gminy Siemianowice Ferdynand Popek.

W tym czasie na terenie browaru wykonano miedzy innymi nową restaurację ogrodową. Wtedy też przebudowano piwnicę lodu na piętrową składnicę dla kadzi i beczek, której powierzchnia wyniosła 1320 m2. W składnicy można było w nich przechować 189 000 l napojów. Browar zyskał kształt jaki dotrwał do naszych czasów. Nazwy jednak wciąż zmieniał, w 1936 roku browar miał szyld „ŚLĄSKI BROWAR HUTY LAURA SIEMIANOWICE”.

W 1939 roku wykupiony przez spółkę akcyjną rodziny von Pless stał się częścią „KSIĄŻĘCE BROWARY W TYCHACH”. W czasie okupacji w okresie od 3.09.1939 – 27.01.1945 znajdował się pod komisarycznym powiernictwem Rzeszy Niemieckiej pod nazwą „MALZBIER-BRAUEREI GmbH. LAURAHUTTE O/S”.

Ciąg dalszy za tydzień (browar z Siemianowic cz.2)